Το Πανηγύρι της Παναγίας μας

 Νύμφη Πάναγνε, Εὐλογημένη, Θεοτόκε, Κατακεκρυμμένη, σκέπε λαὸν Ἀργολίδος Πανάμωμε· τοὺς Σοὶ προστρέχοντας Δέσποινα λύτρωσαι, παθῶν παντοίων ψυχῆς τε καὶ σώματος, ὅπως ἅπαντες ὑμνοῦντες τὰ σὰ θαυμάσια, δοξάζωμεν Χριστὸν τὸν Φιλάνθρωπον.

Το ιστορικό μας Μοναστήρι πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς στην μεγάλη Θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου . Την παραμονή 20 Νοεμβρίου 2012 ημέρα Τρίτη στις 6 θα τελεσθεί Μέγας Αρχιερατικός εσπερινός  ,και θα ακολουθήσει Ιερά Αγρυπνία . Το πρωί της εορτής θα τελεστεί ο Όρθρος και εν συνεχεία Αρχιερατική Θεία Λειτουργία . Το απόγευμα της εορτής στις 5 θα τελεστεί  μεθεόρτιος εσπερινός και κατόπιν θα ακολουθήσει  της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας καθώς και των ιερών λειψάνων διαφόρων Αγίων που φυλάσσονται στο μοναστήρι. Μετά το πέρας της λιτανείας και της αρτοκλασίας θα γίνει  το Κτητορικό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών.

Σημειώνεται τέλος οτι το Σάββατο 24 Νοεμβρίου στις 3 το μεσημέρι και στα πλάισια της εκπομπής Εν τω φωτί σου οψόμεθα φώς , θα μεταδοθεί ένα ωριαίο ραδιοφωνικό αφιέρωμα στην Παναγία την Κατακεκρυμμένη στους 105,2 fm και στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδας . 

Αγρυπνία Αγίου Ιωάννη Κουκουζέλη

Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος ιδιαιτέρως θα τιμηθεί στο μοναστήρι μας η μνήμη του Οσίου Ιωάννη του Κουκουζέλη με την τέλεση Ιεράς Αγρυπνίας . Η αγρυπνία θα ξεκινήσει περίπου στις 8:15 το βράδυ της Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου  και θα τελειώσει γύρω στην 1:30 ξημερώματα Δευτέρας 1ης Οκτωβρίου .

Ο όσιος Ιωάννης ό Κουκουζέλης, ό επονομαζόμενος «άγγελόφωνος» για την όντως αγγελική του φωνή, γεννήθηκε στο Δυρράχιο το 1270, στα χρόνια της βασιλείας των Κομνηνών.

Για την εξαίρετη φωνή του τον προσέλαβαν σε βασιλικό σχολείο μουσικής. Ήταν εξαίρετος καί στο ήθος, γι' αυτό ό βασιλιάς τον αγαπούσε υπερβολικά, καθώς καί όλοι οί άρχοντες. Ό ίδιος όμως, από φόβο μήπως ή πρόσκαιρη δόξα του στερήσει την ουράνια αγαλλίαση, σχεδίαζε ν' αναχωρήσει από τον κόσμο.

Κάποτε ό ηγούμενος της Λαύρας του "Αθω επισκέφθηκε τον βασιλιά για αναγκαία υπόθεση. Ή θέα του ηγουμένου καί ή κοσμιότητα του φούντωσαν στην καρδιά του νέου τον πόθο νια την αγγελική πολιτεία. Αδιαφορεί λοιπόν για τη βασιλική εύνοια, αλλάζει τα μεταξωτά ρούχα του με τρίχινα, παίρνει ένα ραβδί καί ξεκινά για τη Λαύρα.

Ό θυρωρός της μονής τον ρωτάει:

Τί ζητάς καί ποια τέχνη γνωρίζεις;

Κι εκείνος, κρύβοντας την πραγματική του τέχνη για να μην τον ανακαλύψει ό βασιλιάς, άπαντα:

- Βοσκός είμαι καί ποθώ να γίνω μοναχός.

Ό ηγούμενος τον δέχθηκε, τον δοκίμασε για λίγο καιρό καί αφού τον εκειρε μοναχό τον έστειλε στο βουνό να βόσκει τράγους. Έτσι ό όσιος πραγματοποίησε τον πόθο του καί, εκτελώντας τη διακονία του, προσευχόταν συγχρόνως απερίσπαστος μέσα στην α­γαπημένη του ησυχία.

Μια μέρα έβοσκε τους τράγους σ' ένα ακρωτήριο. Κοίταξε δεξιά κι αριστερά, βεβαιώθηκε πώς δεν υπάρχει κανένας, καί άρχισε να ψάλλει έναν ύμνο με περισσή τέχνη καί κατάνυξη.

Κάποιος ασκητής εκεί κοντά άκουσε την ουράνια μελωδία καί βγήκε απορημένος από τη σπηλιά του. Βλέπει τότε ένα εξαίσιο θέαμα: Οί τράγοι είχαν σταματήσει τη βοσκή καί παρακολουθούσαν τον εξαίρετο ψάλτη.

Το γεγονός αυτό δεν άργησε να το μάθει ό ηγούμενος. Από τότε ό όσιος αξιοποίησε το σπάνιο χάρισμα του, ψάλλοντας στον δεξιό χορό του καθολικού της Λαύρας. Ήταν Σάββατο του Ακάθιστου καί ό Κουκουζέλης, αφού έψαλε με επιμέλεια τα ιδιόμελα καί τον κανόνα της Θεοτόκου, αποκοιμήθηκε για λίγο από την κούραση, όρθιος στο στασίδι του. Βλέπει τότε μπροστά του την Ύπεραγία Θεοτόκο καί ακούει τη γλυκεία φωνή της:

Χαίρε Ιωάννη, παιδί μου. Ψάλλε μου καί δεν θα σ' εγκαταλείψω.

Καί λέγοντας αυτά, του έδωσε ένα χρυσό νόμισμα. Ξυπνά αμέσως ό όσιος καί βλέπει γεμάτος χαρά στο δεξί του χέρι το φλουρί. Ευχαρίστησε τη Θεοτόκο για την εύνοια της καί το παρέδωσε στην εκκλησία. Το νόμισμα αυτό είχε θαυματουργική δύναμη καί τελούσε μεγάλα θαύματα.

Από τότε ό όσιος Ιωάννης δεν έλειπε ποτέ από τον δεξιό χορό, ψάλλοντας με προθυμία καί δοξολογώντας τον Κύριο καί τη Μητέρα Του. Από τον πολύ κόπο καί την ορθοστασία σάπισε το πόδι του κι έβγαζε μια δύσοσμη οσμή. Ή Παναγία όμως δεν τον εγκατέλειψε. Εμφανίζεται πάλι καί του λέει:

- Από τώρα θα είσαι υγιής.

Αμέσως ό όσιος θεραπεύθηκε καί παρέμεινε υγιής μέχρι το τέλος της ζωής του. Προείδε μάλιστα τον θάνατο του, ζήτησε συγχώρηση άπ' όλους τους αδελφούς καί έκοιμήθη όσιακά την 1η "Οκτωβρίου.

Καλή Παναγιά !

Στο μισοσκόταδο της γωνιάς δίπλα στο προσκυνητάρι της Αγίας του Θεού στέκεται όρθιος και σιγοψέλνει την μικρή παράκληση και θρηνεί και στενάζει …με τα μάτια κλειστά και την ζέστη του Αυγούστου να αγκαλιάζει την ελπίδα την άσβεστη πως αυτή η ψιθυριστή φωνή θα φτάσει στον Φιλάνθρωπο Θεό. Και έπειτα θα γονατίσει να νοιώσει την Αναστημένη χαρά των θλιβομένων να περνά σαν δροσερό αεράκι απ το πλάι ,ταχυνή βοήθεια …να αισθανθεί εκείνο το νεύμα το ποθούμενο, να σιγουρευτεί πως δεν θα παραβλεφθούν οι μέσα του κλαυθμοί και τα δάκρυα κι οι στεναγμοί …

 

Και έπειτα θα σηκωθεί . Θα προσκυνήσει με αγάπη εύλαλη Αυτήν που γέννησε το προαιώνιο το Φως και αμέτρητες φορές θα πει σε όποιον συναντήσουν τα υγρά του μάτια , αυτήν την ευχή που δεν την χορταίνει η ψυχή του : Καλή Παναγιά ! Σε λίγο ξημερώνει το δικό Της Πάσχα...

(νώντας σκοπετέας )

Ένα ελέησον μπορεί ν αλλάξει τον κόσμο

Μακάρι να μπορούσα να πάρω μαζί μου στις διακοπές τα μυστικά του Κόντογλου ...να τις κάνω ευλογημένες και αξέχαστες ...Το καταφύγιο της ψυχής αναζητά θύμισες και μυρωδιές ….

Από ένα ψαραδοχώρι με ξένοιαστους και αμέριμνους για πάσαν την βιωτικήν...ντόπιους ,με την ξυπολισιά τους να φανερώνει στα μάτια σου την αληθινή καλοκαιρινή ευτυχία...Το"έχει ο Θεός", που συνεχώς ακούς να βγαίνει απ το στόμα τους σε κάνει να παίρνεις βαθιά ανακουφιστική ανάσα, μέσα στην οποία χωρά μόνο το σήμερα και ο επιούσιος ....

Από μια κελαρυστή πηγή σε μακρινό ξωκκλήσι που προσμένει καρτερικά τις μέρες τις ζεστές για να λειτουργηθεί …

Και εκεί που πιστεύεις πως κόπηκε η αναπνοή σου από τον λίβα μιας ακόμα δύσκολης μέρας που μοιάζει να σε κυβερνά ολότελα , αυτές οι ιερές "ζωγραφιές" έρχονται να σε δροσίσουν στο μέσα σου και να σε κάνουν να υγραίνεσαι μόνο στα μάτια ...

Νοιώθω , για λίγο έστω , να μην αποζητώ τίποτα άλλο ...μου αρκεί αυτή η θεόπνευστη σταλαγματιά μιας ξεχασμένης ωραιότητας και ένας εσπερινός ήχος καμπάνας να μου θυμίζει πως έφτασε το θέρος με τους πολλούς μεγάλους του Αγίους και πως πλησιάζει το... δικό του …ξεχωριστό Πάσχα ....

Ακούω φωνές αγιασμένες να μιλούν για τα μελλούμενα ...για τον πόλεμο που έρχεται , την πείνα και την δυστυχία που παραμονεύουν και λέω πως ο Θεός θ αλλάξει τη βουλή του αν εμείς Του προσφέρουμε σαν σύγχρονοι Νινευίτες τις αμαρτίες μας και ένα διαμαντένιο δάκρυ ..μετανοίας ...αν χαρούμε αυτήν την σπάνιας ομορφιάς Χριστιανική Καλοκαιρινή ζωή , νηστέψουμε στην Χάρη Της Μητέρας μας ,ικετεύσουμε όρθρου βαθέως ....μακριά απο το προβεβλημένο ξεγύμνωμα της αθωότητας και τα αφόρητα ντεσιμπέλ του μισόκαλου ....ψάλλοντας με πίστη που παρασύρει τους γύρω μας το πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν , λίγο μετά το Θεοτόκε Παρθένε ....όσες φορές πανηγυρίσουμε φέτος το καλοκαίρι τους Αγίους που στη γη εθαυμάστωσε ο Κύριος ...όσες φορές ένα ελέησον ανέβει παρακλητικά στον θρόνο Του....Ίσως και να ναι αυτό που θ αλλάξει τον κόσμο ...

νώντας σκοπετέας /Φιλαγιορείτης

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΜΑΣ ...

Την Τρίτη  19 Ιουνίου  η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει   την μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου.

Το εσπέρας της παραμονής της εορτής , Δευτέρα 18 Ιουνίου  και ώρα  20:30 μ.μ ,θα πραγματοποιηθεί Ιερά Αγρυπνία προς τιμήν του Αγίου ,  Προστάτου του Συλλόγου των Φίλων Του  Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος . Η Ιερά Αγρυπνία θα πραγματοποιηθεί στην I.M Παναγίας της Κατακεκρυμμένης –Πορτοκαλούσας στο Άργος και  θα τελειώσει περίπου  στις 12:30 το πρωί της Τρίτης.

Καλούνται όλοι οι φίλοι του Συλλόγου να τιμήσουμε με αγάπη και ευγνωμοσύνη τον Απόστολο του Χριστού μας και Προστάτη του Συλλόγου μας Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο  .

ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας

Και ξαφνικά, δίχως κανείς να το περιμένει, ήλθε βοή από τον ουρανό, σαν ήχος σφοδρού ανέμου, που κινείται με κάθε ορμή, και γέμισε όλο το σπίτι που κάθονταν οι απόστολοι. Και είδαν με τα ίδια τους τα μάτια να διαμοιράζονται πύρινες φλόγινες γλώσσες πάνω από το κεφάλι του καθενός και γέμισε το είναι τους με το Άγιο Πνεύμα και φωτίστηκαν και ενισχύθηκαν και άρχισαν να μιλούν οι πριν αγράμματοι ουράνια λόγια και εμπνευσμένες διδαχές...

Από τότε μένει στην Εκκλησία ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο ιδιαίτερα εορτάζεται αύριο Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα από τον Πατέρα. Ο θαυμαστός, υπέρλογος και υπερφυσικός ερχομός του σημείωσε τη γέννηση της Εκκλησίας μας. Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος συγκροτεί το θεσμό της Εκκλησίας, κυβερνά και καθοδηγεί το πλοίο της, ανάμεσα από τους μύριους υφαλοσκοπέλους της ιστορίας, παρά τα ανθρώπινα λάθη των εκπροσώπων της, και το οδηγεί στον εύδιο λιμένα της σωτηρίας.

Ο σκοπός της ζωής κατά την ορθόδοξη θεολογία είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, η χαρίτωση δηλαδή και τελείωση του ανθρώπου. Το θαύμα του φωτισμού πολλών, μετά το κήρυγμα των αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής, επαναλαμβάνεται στα βάθη της ψυχής όσων επιθυμούν να αισθανθούν τους κραδασμούς της νέας βιαίας πνοής του Παράκλητου, της βαπτίσεώς του στα νάματα της προσωπικής τους Πεντηκοστής και της υιοθεσίας τους υπό του πανσθενουργού Παναγίου Πνεύματος. Το φως του Πνεύματος ανακαινίζει, αναπλάθει, ανανεώνει, αναμορφώνει.

Η Εκκλησία φωταγωγεί, ποιεί τα τέκνα της φωτόμορφα. Η Εκκλησία πορεύεται για τη φωταγωγία του κόσμου. Ο κόσμος όμως αγάπησε πιο πολύ το σκοτάδι. Φοβήθηκε φαίνεται αποκαλυπτικό και καθαρτικό φως. Πλούτος μοναδικός της Εκκλησίας είναι αυτό το πλούσιο και ακένωτο ζωοπάροχο φως. Μπορεί ο καθένας να κάνει, αν το θελήσει, έμπρακτα υπερώο Πεντηκοστής την καρδιά του. Για την καλή αλλοίωση όμως χρειάζεται καθαρότητα. Συνεπαρμένοι, παρασυρμένοι, πλανεμένοι και απατημένοι πολλοί σήμερα από αλλότρια πνεύματα και φώτα λησμόνησαν, άφησαν, αγνόησαν το υπερουράνιο, αληθινό φως και το Πνεύμα το άγιο, με τη γλωσσοπυρσόμορφη χάρη.

Εύκολα μιλάμε για τον κόσμο, για τους άλλους, τους πολλούς. Πόσοι όμως από εμάς, τους ανθρώπους της Εκκλησίας, διατηρούμε ενεργά τα αγιοπνευματικά χαρίσματα της αταλάντευτης πίστης, της μόνιμης πραότητας, της απαραίτητης εγκράτειας, της θυσιαστικής αγάπης; Μήπως στοιχεία αδιαφάνειας, υποκρισίας, αδιαφορίας και ασυνέπειας διέπουν το βίο μας; Εμπνέουμε το σφοδρό έρωτα της αγιότητας, τη χάρη της σεμνότητας και την ωραιότητα της ταπείνωσης; Παρουσιάζουμε εμείς την ευπρεπεστάτη αλλοίωση της Πεντηκοστής ή μασκοφορούμε και τη ζητάμε μόνο από τους άλλους;

Παράκλητος σημαίνει παραμυθία, παρηγοριά. Υπέρ ποτέ άλλοτε έχουμε όλοι ανάγκη από την “πανσωστική αιτία” του Αγίου Πνεύματος, για να παρηγορηθούμε πραγματικά. Στη σύγχρονη βαβυλώνια αιχμαλωσία υπό πνευμάτων πονηρών και ακαθάρτων, όπου έκαναν τον άνθρωπο αγχώδη, ταραγμένο, φοβισμένο, καχύποπτο και σαλεμένο έχουμε ανάγκη όλοι θερμής δέησης: Ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών. Αμήν.

Μοναχού  Μωυσέως  Αγιορείτου 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

Αν σε ρωτήξουν σήμερα γιάντα δεν εφοβάσαι , πέστους ανάσταση Χριστού σημαίνει μη λυπάσαι !!(Ιερομον.Ε.Π)

....Καθισμένοι όλοι χαρούμενοι και γελαστοί γύρω απ το πασχαλινό τραπέζι .Ημέρα αξέχαστη για πάντα...Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει …Μικροί και μεγάλοι , όλοι αγάλλονται …Πλούσια τα ελέη ακόμα και σε σπίτια που το τσουκάλι δύσκολα αχνίζει τον υπόλοιπο καιρό …Μυρωδιές λαχταριστές μα μια μυρωδιά είναι αυτή που θα μείνει ανεξίτηλη τούτες τις ώρες τις Αναστάσιμες …η μυρωδιά του λιβανιού της κάθε Εκκλησιάς που λίγες ώρες πριν πανηγύρισε την αιώνια νίκη της Ζωής …Αυτή η εύοσμη ατμόσφαιρα κάθε Αναστάσιμου Ναού ας είναι αυτή που θα κυριαρχήσει στην αίσθηση της οσμής μας τούτες τις ώρες τις πανηγυρικές …Κι αν δυσκολευτούμε ας φέρουμε στην μνήμη μας μορφές ασκητικές που τούτες τις ανεπανάληπτες στιγμές συνεχίζουν τον αγώνα μα και άλλες που αγάλλονται στην ουράνια Πατρίδα …τέτοιες μορφές αναζητά η μνήμη μας και η ψυχή ποθεί να πλημμυρίσει με μυρωδιές Θεού και των Αγίων Του …

Χριστός Ανέστη !!

....-Καθίστε μαζί μας στην τράπεζα!!! Έχουμε πατάτες στον φούρνο !!! είπε ο Γέροντας ταπεινού ασκητικού κελιού στο Άγιον Όρος॥ Πάνε χρόνια από τότε που για πρώτη φορά ο Π.πατούσε τα αγιασμένα χώματα του περιβολιού της Κυρίας Θεοτόκου …Πρώτη και αλησμόνητη φορά ... και τα ευλόγησε έτσι ο Θεός να ναι στην πιο μεγάλη γιορτή της πίστης μας .Πάσχα έκανε στο Πρωτάτο και το πρωί οι συνοδοιπόροι του τον πήγαν στο κελί του αγαπημένου τους Γέροντα …Ξαφνιάστηκε λοιπόν όταν άκουσε την πρόσκληση …Πάσχα.. τέτοια μέρα είχε ακούσει πως το ψάρι κυριαρχούσε σε όλες τις αναστάσιμες τράπεζες ή σχεδόν σε όλες ….

Κι αυτοί εδώ οι αληθινά ευτυχισμένοι και χαρούμενοι ασκητές θα φάνε σκέτες πατάτες στον φούρνο !!!! Μα δεν τον ξάφνιασε μόνο αυτό μα και το πως ο Γέροντας πρόφερε το φτωχό αυτό φαγάκι …Με τόση έμφαση...λες και περιέγραφε το πιο περίτεχνο και ξακουστό φαγητό του κόσμου !!! Έχουμε πατάτες στον φούρνο !!!Ακόμα ηχεί στ αυτιά του ... Ναι γι αυτόν τον ασκητικό , γεμάτο καλοσύνη και αναστάσιμη αγάπη Γέροντα , το πιο αδιάφορο και ταπεινό για εμάς φαγητό ήταν στ αλήθεια δώρο Θεού . Το λάδι , που μόνο τα καντηλάκια του τέμπλου , του στενάχωρου σε μέγεθος μα απέραντου σε Θεϊκή παρουσία παρεκκλησιού δεν στερήθηκαν και εκείνη την Σαρακοστή ,αυτό και μόνο έδωσε στην τράπεζα τον χαρακτήρα της πανηγυρικής …Τα αυγά και το μετρημένο τυρί έφεραν στα μάτια του Γέροντα και των αδερφών του δάκρυα δοξολογικά . Η νοστιμιά του φαγητού θα μείνει σε όλους εκείνους τους ιλαρούς συνδαιτημόνες για πάντα αξέχαστη . Μπροστά σ εκείνο το Αναστάσιμο φαγητό , τις πατάτες στον φούρνο , εκείνη την ανέσπερα φωτεινή ημέρα της Λαμπρής στο Όρος , δεν μπορούν πλέον να σταθούν οι πιο καλομαγειρεμένες και ευφάνταστες συνταγές …Η προσευχή τις έκανε τόσο νόστιμες …Η ταπείνωση τόσο αρκετές …Η χαρά της Ανάστασης χόρτασε τις ψυχές !!!

νώντας σκοπετέας /Απόσπασμα απο την Ραδιοφωνική Εκπομπή Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φώς με τίτλο: Μέρα Λαμπρής στο πασχαλινό τραπέζι με μυρωδιές Θεού και Αγίων …

πηγή  

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

  ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!

Οι Πατέρες της Ιεράς Μονής  Παναγίας της Κατακεκκρυμμένης

Οι Ιεροψάλτες 

Η Διαχειριστική Επιτροπή 

Οι Επίτροποι και διακονούντες  .

Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον.

Πρόγραμμα ακολουθιών

Στις 25 Μαρτίου το μοναστήρι μας πανηγυρίζει καθώς το δεξιό του κλίτος είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Παναγίας . Το πρόγραμμα του εορτασμού έχει ως ακολούθως : 

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012 ώρα 17:00 μ.μ

ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Κυριακή 25η Μαρτίου 2012 ώρα 07:00 π.μ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Ηχος Πλ δ'

ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 

ΜΕΤΑ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΔΕΗΣΕΩΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΕΝ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2012

Κάθε Τετάρτη στις 17:00μ.μ Προϋγιασμένη Θ.Λειτουργία

Κάθε Παρασκευή στις 16:00μ.μ Οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου

Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 07:00 Όρθρος και Θ.Λειτουργία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ Εσπέρας. 19:30μμ.

Η Ακολουθία του Νυμφίου.

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ Εσπέρας 19:30 μμ.

Η Ακολουθία του Νυμφίου και εν συνεχεία οι Ώρες, ο Εσπερινός και η Λειτουργία των προηγιασμένων Δώρων.

Μ. ΤΡΙΤΗ. Εσπέρας 19:30 μμ.

Η Ακολουθία του Νυμφίου και εν συνεχεία οι Ώρες, ο Εσπερινός και η Λειτουργία των προηγιασμένων Δώρων.

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ Εσπέρας. 17.00 μμ.

Το Μυστήριο του Ευχελαίου.

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ 19:30.μμ

Η Ακολουθία του Νιπτήρος

Μ.ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΩΙ. 07.00πμ.

Ο Εσπερινός μετά της Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου.

Μ. ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ. 19:00μμ.

         Η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου.                                                                                                               

 Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ 14:30 μμ.

Η Ακολουθία της  Αποκαθηλώσεως.

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ 19:00 μμ.

Η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ  ΠΡΩΙ.07.00πμ.

Ο Εσπερινός και η Λειτουργία του Μ. Βασιλείου.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ 11.00μμ.

Η Παννυχίς και η Ακολουθία της Αναστάσεως.

ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ  05.00μμ.

Ο Εσπερινός της Αγάπης.

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ  ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 07.00πμ.

Ο Όρθρος, η Θεία Λειτουργία και η Λιτανεία της Εφεστίου Εικόνας  της Κατακεκρυμμένης  .                                                          

                                                                                                                                

Το παγκόσμιο δικαστήριο (Κυριακή της Απόκρεω)

Και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. 25,32)
ΧΘΕΣ, αγαπητοί μου, ψυχοσάββατο, μνήμη δηλαδή των προσφιλών μας νεκρών. Σήμερα Κυριακή, Κυριακή της Απόκρεω.

Τι είναι απόκρεω; απόκρεω iσον αποχαιρετισμός της κρεοφαγίας, προοίμιο της αγίας και μεγάλης τεσσαρακοστής, προανάκρουσμα για αγώνες πνευματικούς. Άλλα δυστυχώς ό κόσμος, με τη σατανική ιδέα ότι τις μέρες αυτές όλα επιτρέπονται, εκτρέπεται σε μεγάλες αμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, πού πολλοί οργιάζουν, ή αγία μας Εκκλησία ώρισε να διαβάζεται στους ναούς της Ορθοδοξίας το φοβερότερο ευαγγέλιο όλου του χρόνου, το ευαγγέλιο της μελλούσης κρίσεως. Όποιος τ' ακούει κ' έχει μέσα του ένα μόριο πίστεως και λογικής, τρέμει.

Το ευαγγέλιο μας προειδοποιεί όλους. Θα γίνη κρίσης, δικαστήριο παγκόσμιο, κι ό δικαστής πού θα μας κρίνει είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Θα χωριστή ή άνθρωπότης σε δυο μεγάλες παρατάξεις• από τη μια οι δίκαιοι, από την άλλη οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Και θ' ακουστούν δύο τελεσίδικες - αμετάκλητες αποφάσεις• ή μία «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην ημίν βασιλείαν...», ή άλλη «Πορεύεσθε άπ' εμού οί κατηραμένοι εις το πυρ το αίώνιον...», στην αιώνια κόλαση (Ματθ. 25,34,41).

—Κόλασης; Ποιος πιστεύει σήμερα κόλαση!
Ό Ιερός Χρυσόστομος λέει• Θα ήθελα κ' εγώ να μην ύπάρχη, γιατί είμαι αμαρτωλός και τη φοβούμαι• και όμως υπάρχει Κόλασης. Όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει νύχτα, τόσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει Κόλασης, κρίσης και ανταπόδοσης.

Που το στηρίζουμε αυτό; Μήπως είναι ένας μύθος με το όποιο εμείς οί κληρικοί αποκοιμίζουμε το λαό; Ή αλήθεια της μελλούσης κρίσεως και ανταποδόσεως έχει ισχυρά στηρίγματα. Το ένα είναι, ότι το φωνάζει ή δικαιοσύνη Το άλλο, ότι το φωνάζει όλος ό κόσμος. Και το τρίτο και σπουδαιότερο, ότι το βεβαιώνει ό λόγος του Θεού. Επιτρέψτε μου αυτά να τα αναλύσω.

• Είπα, ότι το φωνάζει ή δικαιοσύνη. Διότι ή δικαιοσύνη είναι αίτημα παγκόσμιο. «Δικαιοσύνην μάθετε, οί ενοικούντες επί της γης» (Ήσ. 26,9), ψάλλει ή Εκκλησία τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Άλλα που δικαιοσύνη; Αν ρίξουμε ένα βλέμμα και στη δική μας κοινωνία αλλά και σε παγκόσμιο κλίμακα, στις διεθνείς σχέσεις των λαών, θα δούμε ότι δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Δέ' βασιλεύει ό νόμος του Χριστού μας, το «Αγαπάτε αλλήλους» (Ίωάν. 13,34). Στις κοινωνίες μας, παρ' όλα τα επιτεύγματα τους, βασιλεύει ό νόμος της ζούγκλας ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Εγκλήματα γίνονται καθημερινώς σε όλες τις χώρες• εγκλήματα εκτελεσμένα με τέτοια εντέλεια, πού κι ό ικανότερος αστυνόμος να μη μπορεί να τα εξιχνίαση. Ό ένοχος μένει ασύλληπτος, περιγελά και περιπαίζει τις αρχές. Οι δράστε περιφέρονται ασύλληπτοι, μερικές φορές τιμώνται κιόλας!

Υπάρχουν εγκλήματα ατιμώρητα. Άλλοι βλαστημούν τα ιερά και όσια, άλλοι στα δικαστήρια ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, γυναίκες αφήνουν τους άντρες τους και συζούν με άλλους, άντρες αφήνουν τις γυναίκες τους και ζουν μετά παλλακίδων, άλλοι σκληροί κι απάνθρωποι ρουφούν το αίμα του φτωχού και κάνουν περιουσίες..., και όλοι αυτοί μένουν ατιμώρητοι. Ατιμώρητα τα εγκλήματα. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη αποδεικνύεται ανίσχυρη. είναι, όπως έλεγε ένας αρχαίος φιλόσοφος, ένα αραχνόπανο πού πιάνει μυγάκια, μα οί σφήγκες το σχίζουν και περνούν. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τα μικρά και ασήμαντα• τα μεγάλα εγκλήματα μένουν ατιμώρητα Και τι θα γίνη λοιπόν; αυτοί θα μείνουν ατιμώρητοι αιωνίως; Όχι! διαμαρτύρεται ή συνείδησης. Το ένστικτο του δικαίου, πού ό Θεός εφύτευσε μέσα μας, φωνάζει, ότι οπωσδήποτε θα έρθει μέρα πού οι εγκληματίες των «τελείων» εγκλημάτων, οί παραβάτες των ηθικών διατάξεων, θα συλληφθούν στα δίχτυα της αδέκαστου δικαιοσύνης. Αν ύπάρχη Θεός —και υπάρχει Θεός—, θ' απονείμει το δίκαιο, θα τιμωρήσει το έγκλημα και θ' αμείψει την αρετή.

• 'Αλλ' ότι υπάρχει κρίσης και ανταπόδοσης το φωνάζουν οί άνθρωποι όλης της γης. Σ' όλο τον πλανήτη μας παλαιότεροι και νεώτεροι, όλοι —με ορισμένες παραλλαγές— έχουν το
ίδιο ένστικτο, την ίδια ιδέα, την ίδια παράδοση.

Ένα υπενθυμίζω• όταν το δικαστήριο των Αθηνών αδίκως καταδίκασε εις θάνατον τον Σωκράτη, πού αναγκάστηκε να πιει το κώνειο, τότε εκείνος είπε• Φεύγω και πηγαίνω σ' έναν άλλο κόσμο• εκεί υπάρχουν δικασται αμερόληπτοι, ό Αιακός, ό Μίνως, ό Ραδάμανθυς• αυτοί εκεί θα μου αποδώσουν δικαιοσύνη. Πιστεύω στη θεία δικαιοσύνη, όχι στην ανθρώπινη.

• Ναι, υπάρχει κρίσης καί ανταπόδοσης. Το απαιτεί το αίσθημα του δικαίου, το φωνάζουν
οί παραδοθείς όλων των λαών. 'Αλλά το μεγαλύτερο επιχείρημα είναι ή μαρτυρία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Όλοι ψεύδονται, όλοι σφάλλουν, αλλά ό Χριστός δεν έσφαλε.
Ό,τι είπε βγήκε αληθινό, ό,τι προφήτευσε όλα πραγματοποιήθηκαν. Προφήτευσε, ότι ό ναός του Σολομώντος, το καύχημα των Εβραίων, θα καταστροφή και δέ' θα μείνει «λίθος επί λίθον» (Ματθ. 24,2)• καί όντως κατεστράφη. Προφήτευσε, ότι οί δώδεκα ψαρά δες θα γίνουν παγκόσμιοι διδάσκαλοι καί το κήρυγμα τους θα φτάσει σε όλη τη γη• καί όντως σήμερα κοντεύει να γίνη γνωστό σχεδόν παντού. προφήτευσε, ότι ή Εκκλησία του θα πολεμηθεί από όλες τις δυνάμεις του Άδου μα δέ' θα νικηθεί• καί πράγματι οί τόσοι διωγμοί δεν την αφάνισαν. Μέχρι σήμερα, ότι είπε βγήκε αληθινό έτσι καί ό λόγος του αυτός, ότι θα 'ρθη ή ώρα πού ό Θεός θα δικάσει τον κόσμο, θα πραγματοποιηθεί.

Πότε θα γίνη αυτό; ποια μέρα; ποια ώρα; ποια στιγμή; Άγνωστο. Όπως είναι άγνωστη ή ώρα του σεισμού, έτσι καί ή ήμερα της κρίσεως. Σε μια ώρα πού γλεντούν καί οργιάζουν, πού βλαστημούν το Θεό, πού κλέβουν καί ατιμάζουν πού ασχημονούν καί κυλιούνται στο βόρβορο, τέτοια ώρα θα έρθει ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός για να μας κρίνει.

Πώς θα γίνη ή κρίσης; Ή Γραφή με φοβερές εικόνες λέει Τι θα προηγηθεί. Ό ήλιος θα σκοτιστεί, θα σβήσει σαν κερί. Τα άστρα θα πέσουν σαν τα φύλλα του δέντρου στο σφοδρό άνεμο, τα βουνά θα λειώσουν σαν μολύβι, τα ποτάμια θα ξεραθούν. Καί τότε θα φανεί σημείον μέγα, ό τίμιος σταυρός. «Οψονται εις ων έξεκέντησαν», ακούμε τη Μεγάλη Παρασκευή (Ίωάν. 19,37)• ότι θα δουν, λέει, το ση μείον του Εσταυρωμένου. Άγγελοι καί αρχάγγελοι θα συνοδεύουν, καί τότε θα παρουσιαστή ό Κριτής του κόσμου• όχι πλέον ως αδύναμο νήπιο, άλλα ως κυρίαρχος του σύμπαντος. «Όποια ώρα τότε», αδελφοί μου!

«Και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. 25,32). Άνθρωποι φτωχοί καί άσημοι, αλλά καί επίσημοι• βασιλείς, αυτοκράτορες καί τύραννοι πού σκόρπισαν τον τρόμο καί το φόβο, αλλά καί φτωχοί καί απένταροι πού δεν έχουν ψωμί να φάνε• ρακένδυτοι καί ζητιάνοι, αλλά καί πλούσιοι πού διασκεδάζουν με πολυτέλεια καί χλιδή• αγράμματοι πού δέ' μπορούν να βάλουν την υπογραφή τους, αλλά καί επιστήμονες, Πλάτωνες καί Αριστοτέληδες καί Αϊνστάιν γυναίκες αλλά καί άντρες• μικρά παιδιά, αλλά καί ασπρομάλληδες γέροντες• Ανατολή και Δύσι, Βορράς καί Νότος, όλες οί γλώσσες καί οί φυλές, από τον Αδάμ μέχρι τον τελευταίο θνητό, όλοι σαν θάλασσα με άπειρα κύματα, θα είμεθα ενώπιον του Κυρίου. Καί ό Χριστός θα δικάσει• καί θα πει στους μεν «Δεύτε οί ευλογημένοι του πατρός μου...», στους δε «Πορεύεσθε άπ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αίώνιον...» (έ.ά.).

Απίστευτα αυτά; 'Αλλά είναι πραγματικότης. Όσο βέβαιο είναι ότι αύριο ξημερώνει Δευτέρα, έτσι είναι βέβαιο κι ότι θα έρθει ή ήμερα εκείνη. «Εστί δίκης οφθαλμός ός τα πάνθ' ορά», έλεγαν οί αρχαίοι προγονοί μας. Υπάρχει ένα μάτι πού τα βλέπει όλα, ένα αυτί πού τ' ακούει όλα, κ' ένα χέρι πού τα γράφει όλα. Ναι, θα έρθει εκείνη ή στιγμή.

Αδελφοί μου! Κ' εγώ πού τα λέω κ' εσείς πού τ' ακούτε να προετοιμαστούμε για την ήμερα αυτή. Να έχουμε έτοιμη την απολογία μας ενώπιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καί ό Θεός δια πρεσβειών της ύπεραγίας Θεοτόκου να μας ελεήσει. Κανείς μας να μην ακούσει τον κεραυνό «Πορεύεσθε άπ' εμού εις το πυρ το αίώνιον...», αλλά όλοι ν' ακούσουμε τη χαρμόσυνη φωνή «Δεύτε οί ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ήτοιμασμένην ύμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» αμήν.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΆΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ ΤΗΝ 1-3-1981.

Πρόγραμμα Ακολουθιών Εβδομάδας Προ Ασώτου

  

Τετάρτη 8-2-2012: Ιερά Παράκλησις εις την Παναγία την Κατακεκρυμμένη 16:00 (Κάθε Τετάρτη στις 16:00 και έως της ενάρξεως της Αγίας και Μ.Τεσσαρακοστής οπότε και κάθε Τετάρτη στις 17:00 θα τελείται Προυγιασμένη Θ.Λειτουργία.)

Πέμπτη 9-2-2012 :Ιερά Αγρυπνία Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους..20:30-01:00 .

Σάββατο 11-2-2012 Όρθρος και Θ.Λειτουργία.

Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βλασίου, Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας.
Θεοδώρας τῆς βασιλίσσης, τῆς στερεωσάσης τήν Ὀρθοδοξίαν († 867).
Εὕρεσις λειψάνων Ζαχαρίου τοῦ Προφήτου, πατρός τοῦ Τιμίου Προδρόμου.07:00.

Κυριακή του Ασώτου 12-2-2012
Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μελετίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης.07:00.

Ελπίζοντας σε νέους ... Μάρκους

Μια επιστολή που καταδεικνύει το ύψος της πνευματικής αρετής ενός Αγίου Μαχητή …του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού …Αναζητώντας στις μέρες μας έναν παρόμοιο Θεοφώτιστο πατέρα που θα φωτίσει τα σκοτάδια και θα απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που κάποια στιγμή πρέπει να απαντηθούν από χείλη Αρχιποιμένος ….διαβάζουμε με ευλάβεια στις μέρες που εορτάζεται η μνήμη του μια επιστολή αλήθειας και ομολογίας της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης …

«Μάρκος ουχ υπέγραψεν, λοιπόν εποιήσαμεν ουδέν» ακούστηκε τότε ....Θα βρεθεί σήμερα κάποιος να προκαλέσει μια παρόμοια παροιμιώδη αντίδραση σε αυτούς που ασίγητα προσπαθούν να μας απο Χριστοποιήσουν ;;;

«Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί»

Στόν οσιώτατο μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών, και σε μένα, εν Χριστώ, πολύ ποθεινό και σεβασμιώτατο δεσπότη και αδελφό κύριο Θεοφάνη στον Εύριπο.

Οσιώτατε μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών και σε μένα πολυπόθητε και σεβαστέ μου δέσποτα και αδελφέ, παρακαλώ τον Θεό να δίνη υγεία και σωματικώς στην αγιωσύνη σου, με τις άγιες ευχές της οποίας, και με το έλεος του Θεού, και εγώ υγιαίνω μέτρια στο σώμα. Να ξέρης ότι μετά την επιστροφή μας στην Κωνσταντινούπολη, επειδή ανέβηκε στο πατριαρχείο κάποιος από τους λατινόφρονες που υπέγραψαν, και μας ενοχλούσε, έφυγα από ανάγκη στην εκκλησία μου.

Αλλά και εκεί δεν βρήκα καμία ανάπαυσι, και επειδή αρρώστησα βαρειά, και πάθαινα ζημία και πειραζόμουνα από τους ασεβείς, διότι δεν είχα εντολή επίσημη, έφυγα και από εκεί με σκοπό να φύγω για το Άγιον Όρος.

Αφού πέρασα λοιπόν την Καλλίπολη και ενώ βρισκόμουν στην Λήμνο, εκεί κρατήθηκα και περιορίσθηκα από τον βασιλέα. Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί. Έτσι οι περισσότεροι από τους αδελφούς παίρνοντας θάρρος από την δική μου εξορία, βάζουν κάτω από τον έλεγχο τους αλιτηρίους και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικών θεσμών, και τους διώχνουν αυτούς από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν, ούτε να τους μνημονεύουν τελείως ως Χριστιανούς.

Μαθαίνω δε ότι χειροτονήθηκε από τους λατινόφρονες ως μητροπολίτης Αθηνών κάποιο νεαρό άτομο του Μονεμβασίας, το οποίο μένοντας εκεί συλλειτουργεί αδιάκριτα με τους λατίνους και χειροτονεί παράνομα όσους και όποιους βρεί.

Ζητώ λοιπόν από την αγιωσύνη σου, όπως, αφού αναλάβει τον ζήλο για τον Θεό, ως φίλος και άνθρωπος του Θεού και της αληθείας, αλλά και του Αγίου Ισιδώρου γνήσιος μαθητής, να συμβουλεύεις τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί του, και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, και τελείως να μην τον μνημονεύουν, όχι αρχιερέα μόνον αυτόν, αλλά λύκο μισθωτό να τον θεωρούν. Καθόλου να μην λειτουργούν σε λατινικές εκκλησίες, για να μην έρθη πάνω μας η οργή του Θεού, όπως ήρθε πάνω στην Κωνσταντινούπολι, για τις εκεί παρανομίες που έγιναν.

Να ξέρης δε καλά ότι η ψευδοένωσις με την χάρι και την δύναμι του Θεού πολύ σύντομα θα διαλυθή και το δόγμα των Λατίνων, αντί να καθιερωθή με την ψευδοσύνοδο, κάτι που πολύ το επεδίωκαν, ακόμη περισσότερο ανατράπηκε και ελέγχθηκε και παντού καταγγέλλεται ως βλάσφημο και δυσσεβές. Και αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι το επικύρωσαν, δεν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους και να το υποστηρίξουν. Ο δε καλόγερος του δικού σου μισθωτού και όχι ποιμένος, ο πιο πάνω αναφερθείς Μονεμβασίας, αν και πήρε από τον βασιλέα το Ηγουμενείο του Προδρόμου, οι καλόγηροί του ούτε τον μνημονεύουν, ούτε τον θυμιάζουν καθόλου ως χριστιανό, αλλά τον έχουν μόνον για τον τύπο, σαν κάτι παραπεταμένο.

Και ο βασιλεύς, αν και τα μαθαίνει αυτά, δεν λέγει τίποτε, αλλά και φανερά ομολογεί ότι μετανοεί για όσα έγιναν, και ρίχνει την ευθύνη σε όσους συμφώνησαν και υπέγραψαν. Φεύγετε και σείς, αδελφοί, την κοινωνία με τους ακοινώνητους, και την μνημόνευσι των αμνημόνευτων. Να, εγώ ο Μάρκος ο αμαρτωλός σας λέγω ότι εκείνος που μνημονεύει τον Πάπα ως ορθόδοξο αρχιερέα, είναι υποχρεωμένος να εφαρμόση στο σύνολό του όλον τον παπισμό μέχρι και αυτό το ξύρισμα της γενειάδος.

Και όποιος έχει φρόνημα λατινικό, θα κριθή με τους Λατίνους και θα θεωρείται παραβάτης της πίστεως. Οι άγιες σου ευχές να μας συνοδεύουν. Στον ευλογημένο άρχοντα κύριο Κωνσταντίνο Κοντοπετρή και στους λοιπούς άρχοντες που μας φιλοξένησαν την μετάνοιά μου και ευλογία από τον Θεό.

Ο Εφέσου Μάρκος

Απο το : «Γνωρίζετε το αληθινό πρόσωπο του Παπισμου;» (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός)

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Παράκλησις εις την Παναγία την Κατακεκρυμμένη .

(Ποίημα Ἐπισκόπου Ἐπιδαύρου Καλλινίκου) 
(Ἱ. Μητρόπολις Ἀργολίδος, Ἱ. Μ. Παναγίας Κατακεκρυμμένης· Ἄργος 2009.) 

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως· ὁ ΡΜΒ΄ Ψαλμός· τὸ Θεὸς Κύριος· καὶ εἶτα τὸ Τροπάριον. 

Ἦχος δ΄. 

Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς. Ἐν τῇ Μονῇ τῆς Θεοτόκου ἀνέλθωμεν, τῆς Κατακεκρυμμένης καὶ ἐν πίστει προσπέσωμεν, τῇ σεβασμίᾳ καὶ σεπτῇ εἰκόνι αὐτῆς· ἐκ τῆς γῆς ἐφύη γὰρ ὡς μυρίπνοον ἄνθος, καὶ Ἄργους περίβλεπτος σκέπη θεία κατέστη· καὶ ἐκλυτροῦται τοὺς ἐν πειρασμοῖς, καὶ ἐν κινδύνοις καὶ νόσοις ὑπάρχοντας. Δόξα. Ἀπολυτίκιον. 

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως. Νύμφη Πάναγνε, Εὐλογημένη, Θεοτόκε, Κατακεκρυμμένη, σκέπε λαὸν Ἀργολίδος Πανάμωμε· τοὺς Σοὶ προστρέχοντας Δέσποινα λύτρωσαι, παθῶν παντοίων ψυχῆς τε καὶ σώματος, ὅπως ἅπαντες ὑμνοῦντες τὰ σὰ θαυμάσια, δοξάζωμεν Χριστὸν τὸν Φιλάνθρωπον. Καὶ νῦν. Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε.. 

Μετὰ τὸν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἄργους Ἐγκαλλώπισμα Κατακεκρυμμένη.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. Δ΄.

Ὑγρὰν διοδεύσας. Ἄργους ἐγκαλλώπισμα παμφαές, ὤφθης Θεοτόκε ἐπιβλέψουσα μητρικῶς, καὶ ταῖς σαῖς πρεσβείαις, πρὸς τὸν Μονογενῆ Σου, ἐκ πάσης περιστάσεως προστατεύουσα.

Ῥύεις τοὺς προστρέχοντας ἐπὶ Σοί, Κατακεκρυμμένη Ἀειπάρθενε Μαριάμ, ἐκ παντοίας νόσου, καὶ πάσης ἀσθενείας, τῇ μητρικῇ πρεσβείᾳ Σου πρὸς τὸν Ὕψιστον. 

Γεραρὰν κατέστησεν Σὴν Μονήν, ἡ Εἰκὼν ἡ θεία τῆς μορφῆς Σου Μῆτερ Θεοῦ, ἡ ἐν τῷ σπηλαίῳ, Κατακεκρυμμένη, ὕστερον δὲ ὀφθεῖσα χάριτας βρύουσα.

Ὅπλον ἀπροσμάχητον Μαριάμ, κέκτηνται Ἀργεῖοι τὴν εἰκόνα Σου τὴν σεπτήν, ἥν περιπτυσσομένοι, ῥύονται κινδύνων, τῇ Σῇ συμμαχίᾳ Μῆτερ τοῦ Ἄνακτος.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος. 

Ὑπὲρ πόλεως Ἄργους τῷ Σῷ Υἱῷ πρέσβευε, καὶ ὑπὲρ τῶν πίστει ὑμνούντων Σε θείοις ᾄσμασι, σώζεσθαι ἅπαντας, ἐκ πάσης νόσου καὶ βλάβης, ψυχῆς τε καὶ σώματος Θεογέννητρια.

Σωτηρίαν παράσχου τοῖς εὐλαβῶς Δέσποινα, τῇ Σῇ θαυμασίᾳ Εἰκόνι πόθῳ προστρέχουσι, καὶ διαφύλαξον, ἡμᾶς Κατακεκρυμμένη, πάσης ἐπιθέσεως τοῦ παναλάστορος.

Ἐλυτρώσω Παρθένε τῇ πρὸς Θεὸν μεσιτείᾳ Σου, παῖδας τῶν Ἀργείων ἐκ πείνης Μῆτερ φιλόστοργε, ὡς μελανείμων γάρ, σεμνοπρεπῶς φαινομένη, τούτους περιέσκεπες τροφῆς ἐμπλήσασα. 

Γόνυ κλίνομεν πάντες τῇ Σῇ μορφῇ Ἄχραντε, Κατακεκρυμμένη Παρθένε καθικετεύοντες, σκέπε Θεόνυμφε, πόλιν τοῦ Ἄργους καὶ ῥῦσαι, τοὺς Σὲ μακαρίζοντας πάσης κακώσεως. Περίβλεπτον, Ἄργους ἐγκαλλώπισμα Κατακεκρυμμένη, μὴ διαλείπῃς πρεσβεύειν πρὸς Κύριον Δέσποινα, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν τιμώντων σε ὕμνοις. Προσπίπτομεν, Θεογεννῆτορ Ἁγνὴ Κατακεκρυμμένη, τῇ Σῇ Εἰκόνι ἐν πίστει οἱ δοῦλοί σου κράζοντες· σῶσον ἡμᾶς μητρικαῖς Σου πρεσβείαις. 

Εἶτα μνημονεύει ὁ Ἱερεὺς τῶν δι’ οὕς ἡ παράκλησις γίνεται, καὶ ἡμεῖς ψάλλομεν τὸ Κύριε ἐλέησον. Μετὰ δὲ τὴν ἐκφώνησιν τὸ ἑπόμενον κάθισμα. 

Ἤχος β΄. Ἀργείων φρουρὸς καὶ πύργος καὶ ὀχύρωμα, καὶ πρέσβυς θερμὸς πρὸς Κύριον Δέσποινα, Σὺ ὑπάρχεις Ἄχραντε, διὸ πίστει κράζομεν· τάχυνον, παντὸς κινδύνου σώζουσα ἡμᾶς, Κατακεκρυμμένη τοὺς Σὲ ἀνυμνοῦντας. 

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε. 

Κεκρυμμένην Εἰκόνα Σου, φανερεῖς ἐν θαύματι Δέσποινα, ἐν νυκτὶ γὰρ διαλάμπουσα, τοὺς πιστοὺς ἐκάλει πρὸς προσκύνησιν Ἀστραπὴ ὡς ἐπέπεσεν, τοῦ κινδύνου θείαις πρεσβείαις Σου, τὸ Σὸν ποίμνιον διέσωσας, στρέψασα τὸ πῦρ ἐπὶ τὸν Οἶκόν Σου. 

Λυτρωθέντες τῷ Οἴκῳ Σου, ὡς Ἀργεῖοι ἦλθον ὑμνῆσαί Σε, ὑπεράνω γῆς ἑωράκασι, τὴν σεπτὴν Εἰκόνα Σου πανθαύμαστε. Λύεις θείᾳ δυνάμει Σου, τοὺς ἐν πέδαις ὄντας τοῦ δαίμονος, τῶν Ἀγγέλων οὖσα Ἄνασσα, Κατακεκρυμμένη Θεοδόξαστε. 

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.

Ἔφυ θαυμαστῶς, ἡ Εἰκών Σου Θεονύμφευτε, ὥσπερ ἄνθος εὐωδέστατον ἐκ γῆς, θείῳ μύρῳ τὰς ψυχᾶς ἡμῶν εὐφραίνουσα. Ποίμνης Σῆς Μονῆς, ὀχυρώσασα προστάτευσον, ὥσπερ τεῖχος ἀπροσμάχητον Ἁγνή, Θεομῆτορ τῶν βελῶν τοῦ πολεμήτορος. Ἴασιν λαβεῖν, τῇ Εἰκόνι Σου προστρέχουσι, ἀσθενεῖς καθικετεύοντες θερμῶς, Θεοτόκε πάσης νόσου ἡμᾶς λύτρωσαι. Σώζεις θαυμαστῶς, ἐκ δεινῆς κατολισθήσεως, συγκρατήσασα τὸν λίθον Σῇ χειρί, Θεοτόκε Ἄργους ἔφορε περίβλεπτε. 

            ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν. 

Μητέρα, τοῦ Θεοῦ γινώσκομεν, καὶ τοῦ Ἄργους ἐγκαλλώπισμα θεῖον, τὴν γὰρ Εἰκόνα Σου τὴν σεβασμίαν, ἡ πόλις Ἄργους Πανάχραντε κέκτηται, ὡς θησαυρὸν πνευματικόν, καὶ ὡς κόσμον πολύτιμον Δέσποινα. Ἀργείων, καταφυγὴ Σὺ ὑπάρχεις, Θεοτόκε Κατακεκρυμμένη, ἐν τῇ Μονῇ Σου γὰρ Δέσποινα πάντες, οἱ χειμαζόμενοι πίστει προστρέχουσι, καὶ ἐκβοῶσι εὐλαβῶς· ἐκ κινδύνων τὰ τέκνα Σου λύτρωσαι. Κινδύνων, καὶ πάσης ἄλλης ἀνάγκης, διασώζεις τοὺς ἐν πίστει βοῶντας· Μῆτερ Θεοῦ Κατακεκρυμμένη, χαίροις περίβλεπτον Ἄργους καλλώπισμα, χειμαζομένων ὁ λιμήν, καὶ νοσούντων ταχεῖα ἀντίληψις. Ἀργείων, ἡ ἀσφαλὴς προστασία, καὶ πιστῶν ὁ ἀσάλευτος πύργος, χαῖρε Ἁγνὴ Κατακεκρυμμένη, τῶν εὐσεβῶν θάρσος τὸ ἀδιάπτωτον, φρούρει τὴν ποίμνην σου ἀεί, ἐξ ἐχθρῶν ὁρατῶν ἀοράτων Σε. Περίβλεπτον, Ἄργους ἐγκαλλώπισμα Κατακεκρυμμένη, μὴ διαλείπῃς πρεσβεύειν πρὸς Κύριον Δέσποινα, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν τιμώντων σε ὕμνοις. Προσπίπτομεν, Θεογεννῆτορ Ἁγνὴ Κατακεκρυμμένη, τῇ Σῇ Εἰκόνι ἐν πίστει οἱ δοῦλοί σου κράζοντες· σῶσον ἡμᾶς μητρικαῖς Σου πρεσβείαις. 

Ὁ ἱερεὺς μνημονεύει τὰ ὀνόματα τῶν τελούντων τὴν παράκλησιν. 

Μετὰ δὲ τὴν ἐκφώνησιν τὸ Κοντάκιον.

Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν. Προστατεύουσα τοὺς εὐλαβῶς προσκυνοῦντάς Σε, Κατακεκεκρυμμένη Θεοτόκε περίβλεπτε, Ἄργους στέφος θεοπρεπὲς θησαύρισμα ἡμῶν, πρὸς σὲ κράζομεν ἐν ᾄσμασι, τὴν σεπτὴν Εἰκόνα Σου, εὐλαβῶς ἀσπαζόμενοι· χαῖρε Ἀργείων κλέος, καὶ ὄρος ἡγιασμένον, δι’ οὗ ἀνάγονται πιστοί, ἐκ τῆς γῆς πρὸς τὰ οὐράνια. Προκείμενον: Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός Σου… Στ.: Ἄκουσον Θύγατερ καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς Σου… Εὐαγγέλιον, κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. Α΄ 39-49, 56): Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀναστᾶσα Μαριάμ… 

Δόξα: Πάτερ Λόγε Πνεῦμα… Καὶ νῦν: Κατακεκρυμμένης Μητρός Σου ἱκεσίαις, ἐξάλειψον τὰ πλήθη…

Ἦχος πλ. Β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι. Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός… Τῇ σεπτῇ Εἰκόνι Σου, Ἁγνὴ Κατακεκρυμμένη, εὐλαβῶς προσπίπτομεν, καὶ κατασπαζόμεθα ἀνακράζοντες· Ἄργους θησαύρισμα, δοχεῖον ἔμπλεον τῶν χαρίτων τῶν τοῦ Πνεύματος, σκεῦος μυρίπνοον, θεόδεκτον εὐῶδες θυμίαμα, ἴαμα ἱερώτατον, νοσούντων τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι, τοὺς Σὲ προσκυνοῦντας, ἁγίασον ὡς Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰ αἰτήματα πλήρωσον, τῶν ἀσπαζομένων Σε. Τῇ Σῇ Εἰκόνι τῇ σεπτῇ, Κατακεκρυμμένη ἐν πίστει προσπίπτομεν, Ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, καὶ αἰτούμεθα λύσιν τῶν πταισμάτων Πανάχραντε, ταῖς πρὸς τὸν Κύριον πρεσβείαις Σου. Τὴν ἐν σπηλαίῳ Σὴν Εἰκόνα, διὰ φωτὸς ὑπερκοσμίου ὑπέδεικας, Κατακεκρυμμένη Μαρία, καὶ μυρίπνοον αὕτη, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δοχεῖον, ἐξ οὗν ἀντλοῦμεν Χάριν οἱ πιστοί, κατέστη ἁγιώτατον Ἁγνή.

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ ταῆς Ἰουδαίας. 

Τὴν Κατακεκρυμμένην εἰκόναν Σου Παρθένε φανερωθεῖσαν ἡμῖν, ἐν πίστει προσκυνοῦμεν, καὶ εὐλαβῶς τιμῶμεν, πλεῖστας χάριτας βρύει γάρ, τοῖς ἀγαπῶσι θερμῶς, τὸν Πλάστην καὶ Υἱόν Σου. Ἀργείων χαῖρε στέφος Κατακεκρυμμένη Μῆτερ τοῦ Ἄνακτος, Κυρία τῶν Ἀγγέλων, δόξα Ἐκκλησίας, τῶν πιστῶν θεῖος ἔπαινος, τοὺς προσκυνοῦντας Ἁγνή, τὴν Σὴν Εἰκόνα σῶσον. Κηρύττω κατὰ χρέος Κατακεκρυμμένη τὰ Σὰ θαυμάσια, ἰάσεις γὰρ παρέχεις, τοὶς ἐν ἀσθενείαις, ὡς Μητρόθεος Δέσποινα, τὴν Σὴν Εἰκόνα τιμῶν, δοξάζω τὸν Υἱόν Σοῦ. Ἐλεεῖς τοὺς τιμῶντας τὴν Εἰκόνα Σου πίστει Θεογεννήτρια, Κατακεκρυμμένη, πρεσβεύουσα ἀπαύστως, τῷ Υἱῷ Σου καὶ Ἄνακτι, ὑπὲρ ὑγείας ψυχῶν, καὶ ῥώσεως σωμάτων.

ᾨδὴ η΄. 

Τὸν Βασιλέα. Καταφυγόντες, τῇ Σῇ Μονῇ Θεοτόκε, οἱ Ἀργεῖοι ἐφεῦρόν Σε λιμένα, ἐκ τῆς καταιγίδος, τῶν συμφορῶν τοῦ βίου. Ῥέεις ἀφθόνως, μῦρα εὐώδη Παρθένε, τοῖς πιστῶς Σὴν Εἰκόνα προσκυνοῦσι, Κατακεκρυμμένη Μῆτερ τοῦ ἐλέους. Ὑπὲρ τῆς Σῆς ποίμνης, μὴ διαλείπῃς πρεσβεύειν Παναγία Κατακεκρυμμένη, γέγονας γὰρ Μήτηρ, Ἀμνοῦ τε καὶ Ποιμένος. Μήτηρ Ἀργείων, λίαν φιλόστοργος ὄντως, Σὺ ὑπαρχεις Κατακεκρυμμένη, σκέπεις γὰρ σὰ τέκνα, ὡς ὄρνις τὰ νοσσία.

                                                                                                      ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον. 

Μονήν Σου τὴνἉγίαν, Κατακεκρυμμένη, φύλαττε ἄτρωτον πάντοτε Δέσποινα, ἐκ τῶν βελῶν τῆς κακίας τοῦ πολεμήτορος. Εἰκῶν Σου ἡ Ἁγία, Κατακεκρυμμένη, ποιεῖ θαυμάσια χέουσα νάματα, καὶ θεραπεύουσα νόσους ψυχῆς καὶ σώματος. 

Ναός Σου Θεοτόκε, Μῆτερ τοῦ Ἡλίου, φωτὸς πληροῖ τὰς ψυχὰς τῶν τιμώντων Σε, καὶ πόλις Ἄργους αὐγάζει ὡς ἄστρον ἄδυτον. Ἡ πόλις τῶν Ἀργείων, ἄνω θεωροῦσα, ὁρᾷ Παρθένε Μονήν Σου ὡς στέφανον, καύχημα δόξης ὁμοῦ τε καὶ καταφύγιον.

Ἄξιόν ἐστι· καὶ τὰ Μεγαλυνάρια. Θαυμάτων ἀστείρευτος ὡς πηγή, Κατακεκρυμμένη ἡ Εἰκών Σου ἡ ἱερά, θεραπεύει νόσους, τῶν ἐν εὐλαβείᾳ, καὶ πίστει προσκυνούντων Σε Θεονύμφευτε. Ἔχει πόλις Ἄργους τὴν Σὴν μορφήν, Κατακεκρυμμένη, Θεοτόκε ὡς θησαυρόν, καὶ τιμᾷ ἐν ὕμνοις, τὸν πλοῦτον τῶν θαυμάτων, τῶν τελουμένων πᾶσι τοῖς προσκυνοῦσί Σε. Ὁ Ναός Σου Δέσποινα ὁ σεπτός, τοῖς πιστοὶς ὑπάρχει καταφύγιον ἀσφαλές, ἐν παντοίᾳ βλάβῃ, ἀνάγκῃ καὶ κινδύνῳ, καὶ Ἄργους πύργος ἄσειστος καὶ περίβλεπτος. Τοὺς ἐν εὐλαβείᾳ τῷ Σῷ Ναῷ, Κατακεκρυμμένη Θεοδόξαστε Μαριάμ, ταπεινῶς ὑμνοῦντας, Σὲ καὶ διακονοῦντας, ἐμπιπλᾷς χαρίτων Θεοχαρίτωτε. Οὐρανίων ἔμπλησον δωρεῶν, Ἄχρταντε Παρθένε τοὺς τιμῶντας τὴν Σὴν μορφήν, τὴν ἐν τῷ σπηλαίῳ, Κατακεκρυμμένην, ὕστερον φανεῖσαν τὴν χαριτόβρυτον. Κάθαρον Σοὺς δούλους Μῆτερ Θεοῦ, πάσης ἁμαρτίας τῇ πρεσβείᾳ Σου τῇ θερμῇ, πρὸς τὸν Ἐλεήμονα, Κτίστην καὶ Υἱόν Σου, ποιῶν ἡμᾶς ἀξίους ναοὺς Θεότητος. Ἔχει πόλις Ἄργους τὴν Σὴν μορφήν, στέφος δόξα κλέος καὶ θησαύρισμα ἱερόν, Κατακεκρυμμένη, Θεοῦ Μῆτερ Ἁγία, Ἀνάκτορον Πανάγιον τοῦ Παντάνακτος. Δεῦτε Ἀργολίδος οἱ οἰκισταί, ἐν χαρᾷ καὶ δέει τῇ Παρθένῳ προσπέσωμεν, ἀγγέλοντες τὴν χάριν, τῆς Κατακεκρυμμένης, καὶ τὴν πολλὴν πρὸς πάντας Αὐτῆς ἀντίληψιν. Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων… 

Τρισάγιον. Τὰ συνήθη. Καὶ μνημονεύσας πάλιν ὁ ἱερεὺς ἐκείνων δι’ οὕς ἡ παράκλησις γίνεται, ποιεῖ τὴν Ἀπόλυσιν. Μετ’ αὐτὴν δὲ ψάλλονται τὰ ἑπόμενα τροπάρια. 

Ἦχος β΄. Ὅτε, ἐκ τοῦ Ξύλου. Τοὺς τήν, Σὴν Εἰκόνα τὴν σεπτήν, Κατακεκρυμμένη Παρθένε τὴν χαριτόβρυτον, προσκυνοῦντας φύλαξον παντὸς ἀτρώτους κακοῦ, καὶ ἁγίασον Δέσποινα, τοὺς ἐν τῇ Μονῇ Σου, τὸν Θεὸν λατρεύοντας καὶ Σὲ τιμῶντας Ἁγνή, πόλιν δὲ τοῦ Ἄργους Μαρία, ἥν καὶ ἱερῶς καλλωπίζεις, ὡς Μήτηρ φιλόστοργος προστάτευσον. Δέσποινα πρόσδεξαι… Ταὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου… 

Δι’ εὐχῶν.